অসমৰ চাহ শিল্প
বৰ্তমান সময়ত চাহকেই সকলো মানুহৰ বাবে সহজলভ্য আৰু উপাদেয় পানীয় বুলি কব পাৰি । কলৰ সহায়ত তৈয়াৰ কৰা চাহ পাতৰ শুকান গুৰি গৰম পানী আৰু এওঁৱা গাখীৰৰ সৈতে মিহলাই নিৰ্দিষ্ট পৰিমাণৰ চেনি দি প্ৰস্তুত কৰা এইবিধ পানীয় বিশ্বৰ আজি প্ৰায় সকলো মানুহে পান কৰে । কাম কৰি কৰি ভাগৰি পৰিলে নাইবা বহুতো সময় ভ্ৰমণৰ পিছত একাপ চাহ খাবলৈ পালে মানুহৰ মন আৰু শৰীৰত এটা নতুন উন্মদনা আহে আৰু চাহ কাপ খোৱাৰ পিছত নতুন উদ্যমেৰে কাম কৰিবলৈ পুনৰ মানসিক প্ৰস্তুতি আৰম্ভ হয় । আজি কালি চাহ নামৰ এই পানীয়বিধ বিভিন্ন দেশৰ বিভিন্ন অঞ্চলৰ মানুহৰ সাংস্কৃতিক দিশৰ লগতো জড়িত হৈ পৰিছে । অসমকে ধৰি ভাৰতৰ বিভিন্ন ৰাজ্যৰ লোকসকলে আলহী আহিলে প্ৰথমতে চাহ কাপেৰেই অভ্যৰ্থনা কৰা দেখা যায় । চাহে বৰ্তমান সময়ত পানীয়ৰ ৰূপত গোটেই বিশ্বত সমাদৰ লাভ কৰিছে যদিও ভাৰতত চাহ পাতৰ খেতিৰ আৰম্ভণি কিন্তু বৰ বেছি দিনৰ কথা নহয় । চাহ খেতিৰ জন্মস্থান চীন বুলি কোৱা হয় যদিও ভাৰতত কিন্তু চাহ খেতিৰ আৰম্ভণি কৰে ব্ৰিটিছসকলে । ইংৰাজসকলে অসমলৈ অহাৰ পিছত উজনি অসমৰ কিছুমান বনাঞ্চলত চাহ গছ থকাৰ সম্ভেদ পায় আৰু তাৰ পিছত তেওঁলোকে অসমত এই খেতি আৰম্ভ কৰিবলৈ চেষ্টা চলায় । বিভিন্ন পৰীক্ষা - নিৰীক্ষাৰ অন্তত ব্ৰিটিছসকলে অসমত চাহ খেতিৰ প্ৰৱৰ্তন কৰিবলৈ সমৰ্থ হয় । এইদৰে ব্ৰিটিছসকলে ঊনবিংশ শতিকাৰ চতুৰ্থ দশকৰ অসমত চাহ খেতিৰ প্ৰৱৰ্তন কৰে আৰু পোনপ্ৰথমবাৰৰ বাবে ইংৰাজী ১৮৩৮ চনত অসমত উৎপাদিত চাহ পাত লণ্ডনৰ বজাৰলৈ বিক্ৰীৰ বাবে পঠোৱা হয় । তেতিয়াৰপৰা অসমত চাহ খেতি কৰি অহা হৈছে । বৃতিচসকলক দেখি অসমীয়া লোকেও পৰবৰ্তী সময়ত চাহ শিল্পৰ লগত জৰিত হৈছিল অসমীয়া লোকসকলৰ ভিতৰত প্ৰথম চাহ খেতিয়ক হিচাপে মণিৰাম দেৱানৰ নামেই উল্লেখ কৰিব পাৰি ।
বৰ্তমান ভাৰতৰ ভিতৰত আটইতকৈ বেছি পৰিমাণৰ চাহ অসমত উৎপাদন হয় । অসমৰ চাহ উৎপাদনৰ পৰিমাণ ভাৰতৰ চাহ উৎপাদনৰ ৫৪ শতাংশ বুলি জনা যায় । অসমত বৰ্তমান সৰু - ডাঙৰ প্ৰায় ৮০০ খন চাহ বাগিচা আছে । ইয়াৰ ভিতৰত উজনি অসমৰ শিৱসাগৰ, গোলাঘাট আৰু যোৰহাট জিলাত ২৭৬ খন চাহ বাগিচা আছে । ১৯৮৭-৮৮ চনৰ হিচাপমতে অসমত চাহ খেতি কৰা মাটিৰ পৰিমাণ আছিল ২,১১,৩২৩ হেক্টৰ । বৰ্তমানে বিশ্বৰ চাহ উৎপাদনকাৰী ঠাইসমূহৰ ভিতৰত অসমৰ দ্বিতীয় স্থান বুলি জনা গৈছে । ভাৰতবৰ্ষই চাহ ৰপ্তানি কৰি বছৰত বহু পৰিমাণৰ বৈদেশিক মুদ্ৰা অৰ্জন কৰিবলৈ সক্ষম হৈছে ।
দৰাচলতে চাহ খেতিৰ এটা বৃহৎ উদ্যোগ হিচাপে অভিহিত কৰিব পাৰি ; কিয়নো, ইয়াত এফালে যেনেকৈ বিভিন্ন ধৰনৰ কল - কাৰখানাৰ প্ৰয়োজন, আনহাতে তেনেকৈ এই কল - কাৰখানাবোৰ চলোৱাকে ধৰি চাহ ধৰি চাহ গছ বোৱাৰপৰা আৰম্ভ কৰি ইয়াৰ পাত তোলালৈকে বহুতো কৰ্মীৰ প্ৰয়োজন । ব্ৰিটিছসকলে অসমত চাহ খেতিৰ আৰম্ভণি কৰিবৰ সময়ত ভাৰতৰ বিভিন্ন ঠাইৰ পৰা বুজনসংখক বনুৱা অনিহে এই উদ্যোগ চলাবলৈ লৈছিল । ইয়াৰ ফলস্বৰূপে বিহাৰ, অন্ধ্ৰ প্ৰদেশ, তামিলনাডু, মধ্যপ্ৰদেশ, উৰিষ্যা আদি ৰাজ্যৰ লোক আহি অসম অসম ভৰি পৰিছিল । পৰবৰ্তী সময়ত চাহ খেতিৰ লগত জৰিত এই লোকসকলে অসমীয়া সকলৰ সৈতে মিলি গৈ বৃহৎ অসমীয়া জাতি আৰু সংস্কৃতি গঠনতো বৰঙণি যোগাইছিল । সেই দিশৰে অসমীয়া জাতি আৰু সংস্কৃতিৰ বুৰঞ্জীত চাহ শিল্পৰ বৰঙিনিও মন কৰিবলগীয়া ।
চাহ খেতি বা চাহ শিল্পৰ কাৰণে যথেষ্ট পৰিমাণৰ মাটিৰ প্ৰয়োজন হয় । একোখন চাহ বাগিচা ভালদৰে প্ৰস্তুত কৰি উলিয়াবৰ বাবে কমেও ১০০ হেক্ৰমান মাটিৰ প্ৰয়োজন হয় । চাহ খেতিৰ কাৰণে বৃহৎ পৰিমাণৰ মাটিৰ প্ৰয়োজনৰ উপৰিও যথেষ্ট পৰিমাণৰ মূলধনৰো প্ৰয়োজন । অসমত চাহ খেতিৰ আৰম্ভণিৰ সময়ত গুটি ৰুই পুলি তৈয়াৰ কৰি এই খেতি কৰা হৈছিল ; কিন্তু আজিকালি কলম ব্যৱহাৰ কৰিও এই খেতি কৰিবলৈ হৈছে । অসমত চাহ খেতিৰ উন্নতি সাধনৰ ব্যৱস্থা গ্ৰহণ কৰিবৰ বাবে যোৰহাটৰ টোকোলাইত চাহ গৱেষণা কেন্দ্ৰ নামৰ এটা প্ৰতিষ্ঠানো স্থাপন কৰা হৈছে । এই গৱেষণা কেন্দ্ৰৰ পৰীক্ষা - নিৰীক্ষা সমূহ অতি উচ্চমানৰ বুলি জানিব পৰা গৈছে । এই গৱেষণা কেন্দ্ৰৰ দিহা - পৰামৰ্শৰে পৃথিৱীৰ আইন বহুতো দেশে চাহ উৎপাদনৰ ক্ষেত্ৰত আগবাঢ়ি যাবলৈ সমৰ্থ হৈছে বুলিও জানিব পৰা গৈছে । চাহ পাত বিভিন্ন প্ৰকাৰৰ পোৱা যায় আৰু চাহ পাতৰ গুণাগুণ অনুসৰি ইয়াৰ দামো ভিন ভিন হয় ।
চাহ খেতি আৰু চাহ শিল্পৰ লগত জৰিত এই সকলোবোৰ বিষয় বিবেচনা কৰিলে বৰ্তমানে ইয়াক এটা অতি লাভজনক উদ্যোগ বুলিয়েই কব লাগিব আৰু ভাৰত চৰকাৰে ইয়াৰপৰা যথেষ্ট লাভৱানো হৈছে । কিন্তু অধিক চাহ উৎপনকাৰী ঠাই হিচাপে অসমে ইয়াৰপৰা যি পৰিমাণে লাভৱান হব লাগছিল, সেই পৰিমাণে হব পৰা নাই সেই কথা ঠিক । বৰ্তমান চাহ শিল্পৰ সৈতে জৰিত কাৰ্যকৰী ব্যৱস্থাসমূহ অসমৰ সপক্ষে নোহোৱাৰ বাবেই অসম এই শিল্পৰপৰা হোৱা বুজন পৰিমাণৰ আয়ৰপৰা বঞ্চিত হৈ আহিছে ।
){kind=link}
0 Comments